เรื่องเล่าระหว่างปิดเรียน......

          ที่ผ่านมา เมื่อปิดเรียนฉันก็ไม่ได้กลับบ้าน อยู่ในบ้านอบรมแต่ระหว่างที่อยู่นั้นได้มีโอกาสทำสิ่งต่างๆมากมาย ซึ่งก่อนหน้านี้บ้านของเรา(คณะผู้รับใช้)ได้รับการซ่อมแซมบ้านในลักษณะต่างๆทั้งเพิ่มรั้วบ้าน เปลี่ยนหลังคา ทำห้องน้ำ ทำพื้นระเบียงบ้านใหม่และส่วนอื่นๆอีก ในระหว่างไม่กี่อาทิตย์ก่อนเปิดเรียน ฉันและคนอื่นๆได้ช่วยกันปรับปรุงบ้านให้ดีขึ้น เพื่อการเตรียมฉลอง 75 ปีของการก่อตั้งคณะ โดยเน้นการพัฒนาทั้งภายนอกและภายใน จึงได้ช่วยกันและร่วมมือกันด้วยแรงกายของพวกเราจำนวนไม่มาก ในช่วงอาทิตย์แรกๆ ช่วยกันขัดพื้นบ้านในส่วนต่างๆทั้งบริเวณหน้าบ้าน โรงรถ บริเวณรอบบ้านโดยเฉพาะบริเวณที่มีตะไคร่น้ำมากๆเพราะเกิดจากน้ำท่วมขัง ในช่วงอาทิตย์ที่สอง ช่วยกันปรับปรุงสวนหลังบ้านให้ดีขึ้น ทั้งถอนหญ้า ทำEM ทำสวนผัก ปลูกผัก ปลูกต้นไม้ จัดต้นไม้ ดอกไม้สวนหน้าบ้าน ขนดิน หมักปุ๋ย ขนขี้หมู ขี้วัว สารพัดขนพวกเราก็ทำ และมีโอกาสขึ้นรลเมลไปสอบมสธ.ที่สามพรานด้วย ส่วนในอาทิตย์สุดท้ายก่อนเปิดเรียน ช่วยกันทำความสะอาดบ้านใหญ่ทั้งหมดทั้งสามชั้น กว่าทำเสร็จก็ใช้เวลาหลายวันเหมือนกัน แต่ทั้งหมดที่ได้ทำมาแม้ว่าจะมีโอกาสได้ทำแล้วทั้งนั้น ก็เป็นสิ่งที่สอนให้ฉันทำงานเป็น ให้สามารถทำงานได้ทุกอย่าง ไม่ว่างานเหล่านั้นจะต่ำไม่มีเกียรติหรือว่าจะสูงอย่างมีเกียรติเป็นที่ชื่นชมก็ตาม  เมื่อฉันได้มีโอกาสทำก็ทำให้ฉันได้คิดถึงบุคคลที่เขาต้องทำงานวันต่อวันที่ต้องใช้แรงงาน ใช้พลังของตัวเอง เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งตอบแทนนั้นก็คือเงิน แต่สำหรับตัวฉันไม่ได้หวังได้เงินแต่ฉันได้ประโยชน์ที่ล้ำค่าให้กับชีวิตของฉันมากมาย

        ฉันจึงอยากขอบคุณพระเจ้าที่ยังคงให้โอกาสฉันได้เรียนรู้ที่จะทำสิ่งเหล่านี้ ให้ฉันได้รับบทเรียนที่ดีที่บางครั้งในชีวิตอาจหาไม่ได้เลยก็ได้

        

ประวัติของฉัน...

ฉันเป็นเด็กจากจังหวัดราชบุรี ฉันชื่อ กิตติยา กิตธารเมธี เรียกเล่นๆว่า “หมู” เกิดจากพ่อและแม่ที่โรงพยาบาลซานคามิลโล บ้านโป่ง ชื่อหมูเพราะตอนเด็กๆอ้วนมากๆลักษณะอ้วนเหมือนหมู ก๋งจึงเรียกว่าหมู และฉันก็ชอบชื่อนี้มากด้วย ฉันเป็นลูกสาวคนโตของบ้าน มีน้องชายหนึ่งคน เป็นคนไทยเชื้อสายจีน เป็นหลานสาวคนเดียวในบรรดาหลานชายทั้งหลาย

ลักษณะความเป็นของฉันเป็นคนที่ชอบแบ่งปันสิ่งที่มีให้กับคนอื่น ช่วยเหลือ ร่าเริง และยิ้มเก่ง

ส่วนอีกด้านในความเป็นของฉันเป็นคนที่อารมณ์ร้อนและจริงจัง

ปัจจุบัน ฉันเป็นผู้ฝึกหัดในคณะภคินีผู้รับใช้ดวงหทัยนิรมลของพระแม่มารีย์ ในขั้นอัสปีรันต์

สิ่งดีๆที่ฉันมีโอกาสได้ทำ มีโอกาสได้รับประสบการณ์มากมายทั้งที่เคยมาแล้วและไม่เคยเลยในชีวิต เช่น การเรียนตัดเย็บเบื้องต้นและการตัดเย็บเสื้อผ้าสตรีสมัยใหม่ที่โรงเรียนวัดไร่ขิงเป็นเวลา 1 ปี มีโอกาสรับการฝึกดูแลผู้สูงอายุที่คามิลเลียนโซเชียล เซ็นเตอร์ สามพรานเป็นเวลา 45 วัน รวมทั้งมีโอกาสเป็นอาสาสมัครช่วยเหลือผู้สูงอายุจากภาวะน้ำท่วมที่โรงพยาบาลซานคามิลโลและบ้านสิทธิดาที่บ้านโป่งเป็นเวลา 3 อาทิตย์และมีโอกาสฝึกงานที่โรงเรียนนิรมลชุมพรเป็นเวลา 6 เดือน ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ส่วนมากแล้วฉันได้รับจากบ้านอบรมทั้งนั้น และเป็นสิ่งที่ไม่น่าแปลกใจเลยเพราะการอยู่บ้านอบรมทำให้ฉันมีโลกใหม่ซึ่งแตกต่างจากโลกของฉันเอง บ้านอบรมเป็นทางผ่านที่ทำให้ตัวฉันได้ใกล้ชิดกับพระเจ้า เป็นเสมือนทางที่ขัดเกลาให้ตัวฉันเจริญเติบโตและเตรียมตัวฉันเพื่อให้เหมาะสมกับการเป็นผู้อภิบาลข้างหน้า เพราะทุกสิ่งที่บ้านอบรมสอนตัวฉันมาตลอดหลายปีนี้ ฉันจึงรู้สึกขอบคุณพระเจ้าที่เรียกฉันมาเป็นส่วนหนึ่งในพระศาสนจักร รับการดูแล อบรม พัฒนาและปรับปรุงตัวเองในด้านต่างๆ ผ่านทางคณะภคินีผู้รับใช้ดวงหทัยนิรมลของพระแม่มารีย์